Meten en Weten
Toen ik in de vijfde klas van het VWO zat vond ik alles leuk. Ik had geen duidelijk beeld van wat ik worden wilde. De school van journalistiek kwam voorbij; cameravrouw worden leek mij wel wat. Mijn vader was destijds redacteur/programmamaker bij o.a. ‘Van Gewest tot Gewest’ en ik bracht het liefste hele dagen televisiekijkend door. Tolk/vertaler Frans & Italiaans heb ik overwogen; in Brussel werken bij de EU vond ik interessant. Hotelschool kwam voorbij; ik werkte in de vakanties en in het weekend in de horeca en kon goed organiseren, dus dat paste wel. HEAO – Management Economie & Recht, daar kon je alle kanten mee uit, maar wacht… ik deed VWO, dus ik keek ook nog even naar universitaire studies. Rechten of Psychologie misschien? Lekker breed. Ik kwam er niet uit, dus ik ging naar een beroepskeuzepsycholoog. Na het invullen van diverse vragenlijsten en het maken van allerlei testjes was het duidelijk: Loopbaanpsycholoog, dat was echt iets voor mij.
En zo geschiedde. Ik ging psychologie studeren, maakte een begin met sociale psychologie, maar stapte al snel over naar arbeids- & organisatie-psychologie. Tijdens mijn studie ging ik bij een organisatieadviesbureau werken en een x-aantal jaren was het zover: ik was loopbaanpsycholoog en niet te vergeten assessmentpsycholoog of testpsycholoog (geef het beestje een naam). Het credo ‘Meten is Weten’ werd regelmatig gebezigd. En op het moment dat ik dit opschrijf springt een definitie van intelligentie in mijn hoofd: ‘Intelligentie is dat wat een intelligentietest meet’. Een definitie waar geen speld tussen te krijgen valt, maar die ook een nogal beperkte scope heeft.
Terug naar het ‘Meten is weten’. Uiteindelijk was de titel van mijn afstudeerscriptie: “Het meten van managementcompetenties”. En dat is wat ik al jaren doe via assessments. Ik breng in kaart hoe het gesteld is met iemands (management)competenties. Meestal komt de vraag bij een werkgever vandaan, deze wil een onafhankelijk beeld geschetst hebben van de (management)competenties van de medewerker. De ene keer is dit ontwikkelingsgericht, de andere keer is het om iemand te selecteren voor een bepaalde functie. In beide gevallen is het een meting. Maar zorgt het meten ook voor weten? In de ruim 17 jaar dat ik nu assessments doe, helpen assessments zowel de deelnemers als de opdrachtgevers bij het verkrijgen van inzicht. Echter, assessments kunnen ook stress en verwarring en zelfs een trauma opleveren. Daar ga je met je weten en hoe betrouwbaar of valide is je meting?
Bij wetenschapsfilosofie leerde ik dat ‘twijfel aan alles’ de essentie van wetenschap is. Je kunt vragen blijven stellen, je kunt blijven twijfelen. Maar soms ‘weet’ je het gewoon. Je lichaam kan je feilloos vertellen of het antwoord op een vraag ‘ja’ of ‘nee’ is. Net als de beperkte scope van ‘intelligentie is wat een intelligentietest meet’ kunnen wij versmallen in onze blik. We kunnen vernauwen en daardoor niet naar alle signalen van ons lichaam luisteren. Soms kun je je ergens in ‘vastbijten’. De kans is groot dat op die momenten je kaken gespannen zijn. Of ken je de ‘hoofdpijndossiers’? Werk waar je letterlijk hoofdpijn van krijgt. Als je ergens pijn van krijgt, dient het aandacht te krijgen en verder onderzocht te worden. Zodat het dossier gewoon een dossier wordt en bij jou de energie kan stromen en je hem niet vastzet door je er in vast te bijten. Je houdt je systeem open en neemt zo waar wat voor jou klopt en wat niet.
De verleiding is groot om nu allerlei voorbeelden te gaan geven, maar voordat ik me ga vastbijten in deze blog en allemaal verhalen ga verzinnen waar jullie niet op zitten te wachten, zet ik een punt en stel ik een vraag.
Wil je meer weten over lichaamsgerichte psychologie? Wil je zelf ervaren wat jouw lichaam je te vertellen heeft? Wil jij jouw innerlijk weten aanboren? Of heb je medewerkers die maar in rondjes blijven draaien of blijven zitten waar ze zitten en op geen enkele manier in beweging te krijgen zijn? Neem contact met ons op!
Groet, Muriel
Photo by Wade Lambert on Unsplash